woensdag 11 januari 2012

Leven delen


Wat staat mij voor ogen als ik denk aan geestelijke begeleiding met jongeren?
Geen nieuwe methode, geen werkplan, geen organisatie.
Het gaat me meer om 'zijn' dan om 'doen'. Zoals ik zelf in geestelijke begeleiding ervaren heb: iemand tegen wie je aan praat en dan zwijgt, reageert. Die me geen methode aanleert, maar me confronteert met hoe ik ben, wie ik ben. 'Let go, let God' was zo'n houding die ik door de gesprekken met mijn geestelijk begeleider kon inoefenen.

Alhoewel zij het woord geestelijke begeleiding niet noemt, komt Nynke Dijkstra in haar brochure 'Leven delen - over het doorgeven van het Evangelie aan generaties die komen' dicht in de buurt van waar ik aan denk.
Nynke levert een hartstochtelijk pleidooi aan de oudere leden van de kerk om te voorschijn te komen: laat (je leven) zien wat het geloof voor je betekent.

Toen ik gisteren sprak met een gemeentelid over de mogelijkheid van geestelijke begeleiding in de kerk, kwamen we daar ook op uit. Dat de een zijn leven deelt met een ander en dat je daarin laat zien wie en wat God voor jou betekent.
Dan gaat het om mensen die niet bang zijn om jongeren een kijkje te laten nemen in de keuken van hun leven en hun geloof. Die daar ook tijd en energie in willen steken....

Een citaat dat me erg aanspreekt:
"Jongeren hebben geen behoefte aan zelfverzekerde allesweters, ook niet aan mensen, die
geloven zo langzamerhand in de bijkeuken hebben geïnstalleerd. Ze willen zien en horen
dat mensen leven, leven met God en met elkaar. Dat je de echte vragen durft te stellen,
dat je hun vragen durft toe te laten en niet raar vindt of dom of ongelovig."

Dat veronderstelt dat je zelf ook nog lerend bent, nieuwsgierig, (onder)zoekend.

Hoe blijf je leerling? Hoe houd je jezelf in beweging? Daar heb je in ieder geval anderen bij nodig.

"Alleen zo, als je zelf leert, kun je jonge mensen voorleven wat het is om discipel te zijn en hen daarbij ook op weg te helpen. Jongeren leren wat het is om leerling te zijn, om leerling van Jezus te worden. 0m de Bijbel te lezen als een boek dat hen iets te zeggen heeft, om te bidden - als antwoord, als openen van je hart en leven voor de Allerhoogste.
Wat fantastisch, als jongeren zulke ouderen ontmoeten!"

3 opmerkingen:

  1. Leuk om te lezen; maar geeft mij wel het gevoel dat je eerst geestelijke begeleiding zou moeten gaan geven aan die ouderen? Zo zouden zelf ook veel kunnen ontdekken aan die 'Let go, Let God' wijze van geloofsleven.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor je reactie, Rinie. Het idee is om een aanbod voor begeleiding ook aan ouderen te doen...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Martin ik denk dat dit geen idee moet blijven maar heel erg nodig is! Het is nu 2012 en geen jaren 50/60 meer met hun zwijg cultuur, nu is er veel meer ademruimte op verschillende gebieden.
    Ouderen moeten soms wel eerst zelf iets delen! Dit kan lastig zijn als men weet dat heel veel terug wordt gekoppeld binnen de kerk ( bv binnen pastorale teams)
    Wat moet er gebeuren dat mensen zich echt veilig voelen en zich durven uiten? Voor mij geen vraag! Gerrie v/d B
    uiten? Voor mij geen vraag! Gerrie

    BeantwoordenVerwijderen